Het jaarlijkse reflectiemoment is weer aangebroken. Nog 12 dagen tot Oud & Nieuw, de Kerstkaarten liggen klaar, mijn nieuwe agenda wordt gevuld met afspraken voor 2024 en het Top-2000 lijstje is ingevuld. Nou dan weet je het wel…
Mijn grootste inzicht dit jaar is, dat ik allergisch ben voor Leukoplast. Echt waar. Ik hoorde het een paar weken geleden. Geloof me, als ik dit aan het begin van het jaar had geweten, had het me een hoop ellende bespaard! Maar goed, dit is er eentje om mee te nemen naar het nieuwe jaar.
Aan de andere kant schieten vooral mijn gedachten alle kanten op als ik de reflecties van anderen lees zo aan het einde van het jaar. Wat allemaal goed ging enzo. Hoe sterk zij wel niet zijn. Mijn hoofd vindt daar vanalles van. Als ik dan ook nog ‘So this is Xmas – And what have you done – Another year over – And a new one just began’ van John Lennon hoor, kun je me wegdragen. Vooral de zin ‘and what have you done’ komt binnen. Het is namelijk nooit genoeg.
Toch heb ik dit jaar een mooi aantal stappen gezet. Letterlijk met mijn gewandel, maar ook figuurlijk. Als ik weer stevig op mijn pad sta, heb mezelf twee cadeautjes in het vooruitzicht gesteld: een paar schoenen van mijn favoriete merk en het lopen van ‘de Camino’ naar Santiago de Compostella. Jaja, ik ga goed op beloningen. Of ik deze ook daadwerkelijk in 2024 al kan verzilveren, daar kom ik nog op terug.
Als ik zo terugkijk op het afgelopen jaar komen een paar dingen naar boven die ik super spannend vind om te delen, maar toch ga doen. Dat je dan leest dat het goed is om open te zijn over ‘lastige stukken’, dan is dit er eentje die je nèt over de rand duwt. Slaan bij jou bij het lezen, net als bij mij af en toe, de stoppen door? No worries, ik laat je niet bungelen en deel met liefde een paar tips, vragen of wijsheden voor onder de Kerstboom.
Al schrijvende kwam er steeds meer boven en geloof me, alles in één keer lezen, is een lange zit. Dat wil ik je niet aan doen. Daarom heb ik mijn terugblik, net als Netflix doet bij ‘The Crown’ en andere series, opgeknipt in twee delen.
Het verhaal van de Leukoplast
Ik heb dus letterlijk mijn voeten kapot gelopen afgelopen zomer. Samen met de ‘blarenprikmevrouw’ van de 4Daagse was ik in de veronderstelling dat als we mijn voetjes lekker zouden intapen, mij niks meer kon gebeuren! Was het maar zo… Ik was stiekem heel blij deze zomer met het warme weer, want door de blaren -van de Leukoplast dus-, had ik ineens een maat groter in mijn schoenen nodig! Oké, nu is dit voor een vrouw voldoende reden om nieuwe te kopen, maar ik heb toch bij slippertjes gehouden.
Fysiek is de boel inmiddels weer op orde, maar ik ben er achter gekomen dat het ‘letterlijk’ niet vooruitkomen in het leven ook een andere oorzaak kan hebben. Deze ben ik nu aan het onderzoeken.
Loop jij ook vast? Ga wandelen! Het klinkt misschien tegenstrijdig, maar het helpt echt. Durf je naar het niet-zichtbare stuk van je ‘vastloper’ te kijken, wat heb jij dan nodig om je beentjes en je leven weer in beweging te krijgen? – Als je met deze vraag aan de slag gaat, neem de tijd, want hij is met ‘een kort rondje door de wijk’ niet getackled.
Extra tip: zet h’m eventueel in nà de Kerstdis en het scheelt weer wat kilootjes op de weegschaal.
Me, myself and I tussen de ‘sportbilly’s’
Ik heb afgelopen jaar meegedaan met een Experience Day. Laat ik bij het begin beginnen… Alwin is helemaal into the Special Forces enzo en al een tijdje lid van een online community van Unbreakable Academy, van wie deze Experience Day uit kwam. Mijn lieve echtgenoot was serieus de eerste(!!) die zich heeft ingeschreven voor deze dag en ik riep nog, “schrijf mij ook maar in. Is wel leuk om samen te gaan.”
Op een dag was het dus zover en wij er naartoe. Ik vind dit soort dingen best spannend. En de spanning groeide alleen maar naarmate we dichterbij kwamen. In de rij om binnen te komen, bereikte mijn spanning zo ongeveer het hoogtepunt. Wat was namelijk het geval: in mijn beleving stond ik alléén maar tussen aftgetrainde ‘sportbilly’s’ en ‘fitgirls’ half mijn leeftijd. Het liefst had ik me omgedraaid, echt waar. Ik zei tegen Alwin: “wat doe ik hier! Als ik vandaag de krant haal, staat er gewoon ‘vrouw van middelbare leeftijd’. Ik kan nóóit opboksen tegen wat die fitte mensen hier kunnen!” Maar goed, uiteraard is het geen toeval en lees je ‘kies groei boven comfort’ en dacht ik: “nou ja, als ik hier over de drempel ben, ben ik al gegroeid”.
Vanaf dat moment ging het steeds gemakkelijker! Ik heb een top-dag gehad! Moraal van het verhaal: ik ben véél sterker tussen de oortjes dan ik had bedacht en ik heb menig ‘sportbilly’ tijdens de KravMaga les onder handen genomen. Op een gegeven moment zei ik serieus tegen een kerel -2 koppen groter dan ik- toen ik als een vervelende vlieg om z’n nek hing “is dit alles wat je in huis hebt!?”, hahaha.
Wat ik heb geleerd van deze dag is om niet op een eerste indruk af te gaan. ‘Stoer’, ‘mannelijk’ of ‘die zal het wel voor elkaar hebben’ is niet het hele verhaal. De oplettende lezer heeft vast in de gaten dat dit voor mij niet alleen op die dag een trigger was
Wil je jezelf en een ander een cadeautje geven, stel dan eens een vraag. Aan jezelf en aan een ander. Je zult merken dat de vork vaak anders in de steel zit dan je dacht. En wie weet kom je net als ik beter uit de strijd…
Bij deze volgt wel een disclaimer: het kan zijn dat je gesprekspartner zijn of haar kwetsbaarheid of pijn met je deelt. Ik had het vandeweek nog. Ik zei tegen iemand “ik zie dat jij lekker gaat!” en kreeg een heel verdrietig verhaal te horen. Het gemakkelijkste is dan om je weg te draaien. Al heb je echt géén idee wat te doen of te zeggen, draai je alsjeblieft niet weg. Erkennen dat je het verdriet ziet, kan al voldoende zijn. Er is niets zo pijnlijk dan een ander te laten bungelen.
Met een beetje Kerstdiner heb je voldoende gangen om deze toe te passen!
Met deze laatste disclaimer zet ik erop in dat je de Kerstdagen wel door komt. Deel II volgt volgende week. Onder andere onze reis naar een super intrigerend en mooi land staan dan op de planning. Het klinkt nu heel leuk, maar geloof me, mijn hartslag tikte de 200 aan toen ons vliegtuig landde…
Geniet van je Kerst, maak er een paar mooie dagen van en tot volgende week!